ผมหนีเมืองกรุงเข้ามา
หวังว่าจะมาพักใจ
หลีกหนีจากความอึดอัด
อยากพักจากความวุ่นวาย
จนได้เห็นเธอเพียงแค่ชั่วพริบตา
ทำให้ใจผมวุ่นวาย
งามแต้โอ้ว่างามขนาด
อยากทราบว่าเธอเป็นลูกใคร
ทุกความเหนื่อยล้ามันหายทันใด
แม้หลายร้อยกิโล
ถึงแม้ต้องเดินทางไกล
ด้วยอะไรยังไงก็ยอม
ต่อให้ต้องข้ามจังหวัด
ยืนยันว่าผมสามารถ
ถ้าเกิดว่ามีเงินมากพอ
เดี๋ยวผมจะมา ผมจะไปอ้อน
จะไปรีบสู่ขอแม่นาง
วอนเธออย่าเพิ่งไปเป็นอื่นใด
อย่าให้ชายใดมาทำเธอเปลี่ยนใจ
ผมจะทิ้งเมืองฝุ่นและควัน
ออกมา รักผมเกิดที่ ตจว
ถ้าเธอน่ะกลัวไม่มั่นใจ
เธอกลัวว่าผมพูดเล่นไป
ถ้าลั่นวาจาผมคงไม่กลับคำ
ถ้าผมนั้นเป็นเรือ
ผมเองก็คงไม่กลับลำ
เธอคิดว่าหนุ่มเมืองกรุง
มาพูดจาขายฝันให้ความหวัง
ไม่ใช่อย่างงั้นเลย
ผมพร้อมจะเอาชื่อผมไปเป็นประกันเลย
หรือจะให้ผมไปจุดธูปสาบานต่อหน้าฟ้าหน้าดิน
ให้รู้ว่าผมทำไป ผมพูดอะไรผมเอาจริง
ทุกความเหนื่อยล้ามันหายทันใด
แม้หลายร้อยกิโล
ถึงแม้ต้องเดินทางไกล
ด้วยอะไรยังไงก็ยอม
ต่อให้ต้องข้ามจังหวัด
ยืนยันว่าผมสามารถ
ถ้าเกิดว่ามีเงินมากพอ
เดี๋ยวผมจะมา ผมจะไปอ้อน
จะไปรีบสู่ขอแม่นาง
วอนเธออย่าเพิ่งไปเป็นอื่นใด
อย่าให้ชายใดมาทำเธอเปลี่ยนใจ
ผมจะทิ้งเมืองฝุ่นและควัน
ออกมา รักผมเกิดที่ ตจว.
ถ้าเกิดว่ามีเงินมากพอ
สัญญาจะมาขอแต่ง